Zimorodek zwyczajny i inne ciekawostki
 
 
~ -pola63-    |    dodano: 2012-12-04 19:11    |    ostatnia zmiana: 2012-12-05 19:18
Korzystałam z Wikipedii wolnej encyklopedii i trochę sama. Zimorodek zwyczajny zimorodek  (Alcedo atthis) – gatunek niewielkiego ptaka rybożernego z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae). Zimorodek to bardzo ładny ptak. Zawsze u babci na wsi widzę go ze swoją "żoną" . Ptak zjada ryby. Poluje na nie bardzo odważnie.

Występowanie

Zamieszkuje w południowej i środkowej Europie, północnej Afryce i południowej Azji w pasie od Dekanu po Archipelag Malajski, na wschód po Sachalin i Japonię. Nie odbywa regularnych wędrówek, pojedyncze osobniki zimują nad niezamarzającymi zbiornikami, pozostałe przelatują do południowej części areału lęgowego. Występuje 7 podgatunków. Zimorodek jest ptakiem wędrującym jesienią z obszarów z kontynentalną zimą (północno-wschodnia Europa) do terenów z zimą łagodną, gdzie zbiorniki nie zamarzają.
W Polsce to nieliczny (niegdyś liczny) ptak lęgowy, spotyka się go na całym niżowym obszarze kraju.
Charakterystyka

Cechy gatunku
Zimorodek ma krępą sylwetkę i krótki ogon. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Dorosłą samicę można odróżnić od samca po czerwonawej żuchwie (u samca cały dziób jest czarny). Głowa i grzbiet niebieskie z zielonym, metalicznym połyskiem, środek grzbietu i sterówki błękitne, policzki rudawobrązowe, a szyja biała. Lotki ciemne, zewnętrzne chorągiewki niebieskozielone. Spód ciała cynamonowy. Dziób szary, mocny i długi, nogi czerwone. Sylwetka jest nieproporcjonalna – sama głowa i dziób są prawie równe długości tułowia. Jest nieco większy od wróbla. Jego lot jest szybki i prostolinijny, często wykonuje go nisko nad wodą.

Wymiary średnie

długość ciała ok. 17 cm
rozpiętość skrzydeł 26-28 cm
waga ok. 30-56 g
Jak na tego ptaka jest bardzo mały i bardzo mało waży . Jego piękno się bardzo odbija nad pochmurnym niebem. 

Głos

Jego zawołania są ostre. Słychać je jako przeciągliwe "tije". Jego głos przypomina też przenikliwy gwizd "tith" lub powtarzalne "tut tut". Gdy byłam mała wydawało mi się ,że pięknie śpiewa ale kiedy pojechałam na wieś to wtedy wiedziałam ,że za dużo myślę. 

Biotop

Czyste, śródlądowe wody o stromych brzegach, z których zwisają korzenie lub gałęzie mogące służyć jako punkty obserwacyjne. Preferuje przede wszystkim rzeki i strumienie oraz brzegi jezior i stawów.
Taki mały ptaszek , a tyle potrafi . Zadziwiające!

Okres lęgowy

Gody

W lutym ptaki te kończą ze swym samotniczym trybem życia i kojarzą się w pary w trakcie charakterystycznych toków. Para goni się wzajemnie, po czym samiec, kiwając całym ciałem, pozwala się podziwiać samicy. Jako ptak terytorialny jest bardzo agresywny. Również zimą broni swojego odcinka rzeki o długości ok. 1-6 km, nawet przed swoim partnerem rozrodczym. Wiosną przepędza zarówno rywali jak i małe ptaki śpiewające.
Tyle na jego temat do dotychczas wiedziałam , a teraz dowiem się szczegółowo!!!!

Gniazdo

W wygrzebanej w urwisku norze, czasem dość daleko od brzegu (stąd pierwotna nazwa ziemorodek). Oboje przyszłych rodziców uczestniczy w budowie podziemnego korytarza, kopiąc go za pomocą dziobów. Jego szerokość wynosi 5-6 cm, głębokość może dochodzić do metra i kończyć się okrągłą komorą położoną wyżej niż wylot. Z czasem gromadzą się w nim ości. Nora może być wykorzystywana kilkakrotnie.
Nie wiedziałam ,że może też mieszkać w norze!!!!!

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając od kwietnia do lipca bezpośrednio na ziemi 6 do 8 kulistych i błyszczących jaj.

Wysiadywanie i dorastanie

Jaja wysiadywane są przez okres 19 do 21 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta, gniazdowniki, opuszczają gniazdo po 22–27 dniach, choć jeszcze przez parę dni opiekują się nimi rodzice. Karmione są owadami i rybkami w zupełnej ciemności. Zaobserwowano, że pisklę, które dostało swoją porcję, odchodzi na bok robiąc miejsce swojemu rodzeństwu. Młode mają matowe upierzenie, a pióra na piersi szaro obrzeżone. Lotne stają się po 23-27 dniach. Jeśli obszar lęgowy jest dogodny do rozrodu, zimorodki wyprowadzają drugi lęg (czasem i trzeci). W takim przypadku samiec jeszcze wychowuje pisklęta z pierwszego zniesienia, podczas gdy samica ponownie wysiaduje jaja. Takie zachowanie pozwala zrekompensować cięższe i długie zimy, kiedy dochodzić może do uszczuplenia populacji. Po okresie godowym zimorodki żyją pojedynczo.

Pożywienie

Swoje główne pożywienie — ryby — łapie, nurkując pionowo w dół w potokach i rzekach. Żywi się też wodnymi owadami, żabami i rakami.

Polowanie

Lata nisko nad wodą. W czasie polowania siaduje na gałęziach nad rzeką i czatuje na ryby. Ofiara jest pod wodą najpierw namierzana wzrokiem. Z tego też powodu zamieszkuje akweny o czystej wodzie, bogate w odpowiedniej wielkości ryby. Atakuje je z zasiadki lub krótkiego lotu zwisającego. Samo zanurzenie trwa sekundę, a ryba jest nabijana na dziób. Nim ją zje, przenosi ją do czatowni. Jeśli pokarm jest przeznaczony dla samego ptaka, to połyka go, rybią głowę skierowując do przełyku przodem. W przypadku gdy podaje ją młodemu, ryba jest przekręcona w dziobie. Kiedyś zimorodki były tępione, gdyż posądzano je o zjadanie istotnych dla człowieka gatunków ryb w gospodarstwach rybackich. Udowodniono jednak, że preferuje mało znaczące słonecznice, cierniki, kiełbie i ukleje.

Ochrona

Objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Głównym powodem zanikania tego niewielkiego ptaka jest utrata siedlisk, głównie nienaturalna obudowa zbiorników (np. likwidacja urwistych skarp), zanieczyszczenie wody i niepokojenie powodowane przez wędkarzy i wczasowiczów. Zabijano je niegdyś dla kolorowych piór i przez wyławianie ryb. Obecnie wdraża się postępowanie polegające na niszczeniu "czatowni" tego ptaka, zamiast jego masowego tępienia, jakie miało miejsce np. we Francji w latach 60.