Super, to jest nas już 1000 klubowiczów. Może ten tysięczny klubowicz napisze coś o sobie :) ?

Nad pierwszym tysiącem klubowiczów i pierwszym tysięcznym klubowiczem nie można przejść spokojnie do porządku dziennego.

Tysięczny klubowicz to aniamaria. Jest jeszcze skromną pliszką w rankingu naszych aktywnych członków, ale przeczuwam w niej duże możliwości :) I na zachętę, a także dla uczczenia okoliczności proponuję dla animarii metalowy znaczek z ptakiem. Mam nadzieję, że mnie poprzecie.

Aniumario, odezwij się do mnie na pocztę prywatną, jeśli Ci ta okoliczność miła, żebyśmy mogły uzgodnić kontakt.

A co do wspomnień, jak było na początku, to łza się w oku kręci :) Portal na poważnie ruszył w kwietniu 2008. Przyglądałam się z lekkim nerwem czy pomysł chwyci, czy znajdą się zainteresowani, czy się rozkręci .... No i się rozkręcił :) Pierwsi klubowicze, którzy są z nami mniej lub bardziej aktywnie do dziś lub odcisnęli na OTOPJuniorze swoje piętno to m.in. (w kolejności pojawiania się):
pyrstotiaine, szekespekes, basias, akogut, luke22, Netta, Kawka13, djkarpowicz, Aigrette, Aragorn, Rothenbach, Trofeus6, sokole_oko, Mrovka, Figlet, tamara (ze swoimi znakomitymi zagadkami), że wymienię tylko tych, którzy przyszli do nas do końca 2008 roku.
No a w początkach 2009: Matis, beatak, KamilMyslek, babcia (nasza wówczas najmłodsza wbrew nickowi klubowiczka), arek95, emis13, addams, krejzola005, ficia15, ...
Przepraszam Was, że nie wymienię więcej lub kogoś z początków portalu pominęłam.

Ten przegląd użytkowników OTOP Juniora sprawił mi dużą przyjemność. I  uzmysłowił też jak bardzo każdy z przychodzących (a z czasem też odchodzących) miał wpływ na to co się tu działo, nadawał ton rozmowie, nastrojowi, dodawał iskier do dyskusji lub przeciwnie - wyciszał je. To Wy tworzycie klimat tej strony. I za to bardzo Wam dziękuję.

1000 to naprawdę imponujący wynik. No, ale OTOPJunior z pewnością zasługuje i na 2000 :)

Ja na ten portal trafiłam jako dziesięciolatka. Pokazała mi go mama. Z początku grałam tylko w gry, kolorowanki itp. Trafiłam kiedyś jednak na galerię zgaduj_zgadula, no i mnie zainteresowała :) Tam też zamieściłam swój pierwszy post. Jakiś czas potem, gdy zalogował się mój brat (on już tu nie wchodzi), zaczęłam prowadzić swój blog i zamieszczać zrobione zdjęcia. Dzięki OTOPJunior rozwinęla się moja pasja, no i nauczyłam sie wielu pożytecznych rzeczy. Już podlota kwiczoła i młodych białorzytek (chyba sobie tego nigdy nie daruję ;) nie oznaczyłabym jako świergotki łąkowe. Na szczęście ;) Cieszę się, że mogę być na tej stronie.

Kiedy zaczęłam się interesować ptakami i fotografowaniem ich, nie miałam komu pokazać moich zdjęć. Może czasami mama je obejrzała, ale poza tym nic. Trafiłam na portal dzięki książce od informatyki. Tam było zdjęcie tego raniuszka na górze. Od razu na nią weszłam i się zarejestrowałam. Bardzo się cieszyłam, że ktoś może rozpoznać moje niewiadome ptaki i oceniać moje zdjęcia :) . Nauczyłam się tutaj bardzo dużo, m.in. jak rozpoznawać ptaki, jak zrobić, by zdjęcia były lepsze. Świetnie się bawiłam i bawię się tu nadal poznając nowych ptasiarzy. Ciesze się, że taka strona w ogóle istnieje  :P

Brawo, brawo, brawo :)! Ja podobno interesowałem się przyrodą zawsze, ale jakoś ptaki nie interesowały mnie jakoś bardzo, ale jak z tatą w samochodzie przez szybę widzieliśmy sarnę, albo jelenia to było coś... O ptakach wiedziałem tyle co mógł mi tata przekazać. To jest mazurek, to jest sikorka, to gołąb, a to czapla czy kormoran. Po jakimś czasie nawet pojechaliśmy na Stawy Raszyńskie, żeby zobaczyć właśnie kolonię kormoranów i czapli. Po pewnym pikniku naukowym do domu dostała się ulotka o OTOPJuniorze. Walała się po podłodze i po kątach dwa lata, gdy to mama zapytała, czy może to wyrzucić. Stwierdziłem, że nie i zobaczę chociaż co to jest. No i było to :). Wiedza moja na początku, po zalogowaniu się nie była obszerna. Niedługo później, gdy tak sobie portal obserwowałem wujek kupił mi "Ptaki Polski. Encyklopedia ilustrowana". Przeczytałem całą prawie od razu, w dwa dni. Kolejnym krokiem była zazdrość innych klubowiczów do zdjęć i też zacząłem od czasy do czasu zdjęcia robić. Są jakie są i będą,ale jestem z nich zadowolony :). Później zacząłem poznawać ludzi z portalu na żywo. Pierwszy był luke22 :). Od 2010 roku portal odwiedzam codziennie w miarę możliwości, oglądam wszystkie komentarze i zdjęcia, ale sam już mam dosyć mało czasu na tych rzeczy robienie. I oto moja przygoda, zacząłem się bardziej angażować, być wolontariuszem czy chodzić na obrączkowania. A za Pani pomysłem jestem bardzo bardzo za :)

O matko, to tylko 3 lata! A mi się już wydaje że ten portal już jest od dawna!

 

djkarpowicz: Ze starej gwardii została m.in. basias, która pojawiła się na portalu wcześniej niż Ty :) i Aragorn, który od czasu do czasu się odzywa. No i Figlet, który co prawda blogu nie prowadzi, dużo nie komentuje, ale cały czas pokazuje nam swoje zdjęcie. Cały czas świetne.

*umknęło

Nawet nie zauważyłam że to już 1000 Juniorowiczów! Imponujące :)

Ja tu trafiłam tak: w szkole było ogłoszenie o OtopJuniorze, zainteresowałam się od razu. I moja fascynacja ptakami rozwijała się tu błyskawicznie. Na początku - gry, trochę komentarzy, ale szybko się tu odnalazłam i czuję, że to jest właśnie moje środowisko. Więcej czasu poświęcam ptakom i moja ciekawość sprawia, że wciąż dowiaduję się nowych rzeczy. Kiedyś dla mnie szokiem było, że czajkę i kowalika nie jest wcale tak trudno zobaczyć, a dziś - że alczyk jest wielkości trznadla, a nie porządnej kaczki ;) Później poznawałam ludzi stąd na żywo. Zaczęłam uczestniczyć w obrączkowaniach, w tym roku pojechałam na pierwszy obóz. Czuję, że naprawdę wiele się tu nauczyłam.

Ja lubiłam ptaki , ale nic poza tym  Czasem z dziadkiem przeglądałam książki o nich. Kiedyś w sierpniu, 2009 zobaczyłam ogłoszenie w gazecie. Weszłam z ciekawości. Na początku grałam tylko w gry, Quizy, rzadko wchodziłam na Otopjunior, potem się rozkręciłam (2010) , a dalsze losy już znacie.=)

Trzy lata to naprawdę niewiele. A jak miło śledzić losy Juniorów, z których wyrastają przyszli ornitolodzy.

Jak ten czas leci.
Kiedy przeczytałam swój nick w komentarzu Sowy jakoś tak fajnie się poczułam. Fajnie było i jest do dzisiaj, jakby... Tworzyć, uczestniczyć w życiu tego portalu.
Pamiętam moje pierwsze krzyżówki. Mama powiedziała wtedy "Kto to będzie w internecie rozwiązywał, dziecko, po co się męczyć!". A jednak się opłaciło.
 Moją historię chyba wszyscy znają. Dostałam ulotkę OTOPJuniora na Pikniku Naukowym Polskiego Radia, na stoisku OTOP. Tak mnie to ciekawiło - jak to jest? Do tej pory przecież tylko obserwowałam kawki i wróble na balkonie swoim i sąsiadów. A Ci ludzie pewnie wiedzą znacznie więcej... I w istocie tak było. Ale właśnie dzięki temu udało mi się dużo zyskać. OTOPJunior bardzo wpłynął na moje życie. Pozwolił docenić piękno tych małych, ale i tych większych skrzydlatych istot. 
 Ja najmilej wspominam znajomości z Rozalką, Basią... Z Tamarą. Jeśli mogę się tak wyrazić, bo właśnie najlepiej poznałam Roz i Basię, no i Wiki. Ale to wszystko dzięki Przygodom Kawczym. Natomiast zawsze ceniłam i lubiłam : Sowę, Nettę, Trofeusa, Daniela, Luke, Aragorna, Akogut, Janka, Fygena, różnie to bywało... I myślę, że nie żałuję, że wtedy wklepałam ten adres z ulotki... Pozwoliłam sobie na mały eksperyment... I dzisiaj bardzo się cieszę, że mogę być członkiem OTOPJuniora. :)
~Kawka